neuroscience

Araştırmalar, mükemmeliyetçiliğin genellikle anne-babanın yüksek beklentileri veya çevresel beklentiler sonucu oluştuğunu söylüyor.  Daha iyisini yapabilirsin. Daha iyisi olmak zorundasın. Hep daha fazlası, hep daha iyi, hep daha mükemmel.  orun yüksek beklenti içinde olunması değil. Asıl sorun, gerçek dışı beklentilerin bize başarı hikayesi diye satılması Ve bu beklentinin doğurduğu mükemmeliyetçiliğin, bir noktada patolojik - hastalıklı bir duruma dönüşmesi. Ne yapabilirsin?

İş dünyasında bazı yöneticiler; yöneticiliği mikro seviyede yapar. Yetkinlik problemi vardır. İnsan odaklı – nörobilim temelli çalışmalarla bu yetkinlikler geliştirilebilir.

Ve Hayatın Anahtarını Dopamini Keşfettim. Bir gün, dopamin denen "tam bir anahtar" kavramla tanıştım. Dopamin, bizi harekete geçiren, imkansızı başarmamızı sağlayan bir nörotransmitter (Bilimsel tarafını başka bir yazıda ya da sohbette anlatırım; sadece sinir hücreleri arasında aktarım sağlayan kimyasal olarak bilin). Dopamin de beyindeki sinir hücreleri arasındaki iletişimi sağlıyor ve hayatımızın pek çok alanını da doğrudan etkiliyor. Ancak bu mucizenin de dengesini tutturmak çok ama çok önemli.

Size bugüne kadar dopamin sadece bir ödül mekanizması gibi anlatılıyor ama dopamin aynı zamanda bilişsel kontrol ve hedef yönetimi gibi üst düzey işlevlerde de kritik rol oynuyor. 

Nörobilimsel Koçluk klasik anlamda bilinen koçluğun soru sormak boyutunun çok ötesinde Koç...

Günümüzde o kadar çeşitli ve sınırsız uyaranla karşı karşıyayız ki, özgür irade ile karar aldığınızı sanıyorsanız, aldanıyorsunuz. İnsan beyninin ilkel tarafından (amigdala ve limbik) bakıldığında, kararların çoğunu duygu ve düşüncelerin tetiklediği nörokimyasal kokteyl ile gerçekleştiriyoruz. Hem nörobilim hem de nöropazarlamada yüksek lisans çalışmaları yapan biri olarak, beyin ve beyne dair konular ilgi alanıma giriyor. Sizlere birazcık influencer etkisinden söz etmek istiyorum. Şayet bu yazıyı okuyorsanız, bir sosyal mecradan ya da internetten ulaşmış olmalısınız.

Sizin hayatınızda yaşadığınız en büyük ikilem neydi bilmiyorum ama benim en büyük ikilemlerimden birini oluşturdu; “Kurumsal hayatta devam mı ? Yoksa artık kendi ayaklarım üzerinde durmak mı?”. Çünkü kurumsal ve girişimciliğin zihnimdeki karşılığı çok farklıydı. Bu makale konuya nörobilimsel perspektiften bakmaktadır.

Koçluk dünyasında "derin koçluk" ifadesi çok kullanılır, hatta çoğu zaman "Aha! Anı" ile eşleştirilir. Ancak koçluk alan yol arkadaşı her zaman "Aha' Anı" yaşıyorsa, gerçekten yeterli farkındalığa ulaşıyor mu ve bu aksiyon potansiyeli tetikleniyor mu? Bu sırada hangi nörotransmitterler aktive oluyor? "Nöro" başlığı altında hangi çalışma alanları (Nörogörüntüleme, Bilişsel Sinirbilim, Nörolinguistik, Nörofarmakoloji, Nörogenetik, ... vb) kişiyi yolda tutuyor? Tüm bu sorular arasında odağım tekrar “koçluk alan kişi “Aha anı” yaşıyorsa, gerçekten yeterli farkındalığa ulaşıp o aksiyon potansiyelini tetikleyebiliyor mu?" sorusuna geri döndü. Ben 11 yıldır hem koçluk hizmeti alan hem de veren bir MCC koç olarak "HAYIR" diyorum. Bunun en kolay kanıtı, fark ettiğini ve eylem adımlarını tanımladığını iddia eden ancak eyleme geçemeyen yol arkadaşlarınızdan görebilirsiniz. Koçluk sertifikası almak, unvanlanmak herkes için mümkün olsa da gerçekten içselleştirilmiş, kavranarak uygulamaya konulmuş koçluk becerisi, yalnızca çok az kişinin sahip olduğu bir beceridir. Yol arkadaşına derinlemesine koçluk yapmak isteyen biri için sadece koçluk eğitimi almış olmak tek başına yeterli olmayacaktır. Koçların ilk olarak, kendi farkındalıklarını harekete geçirmek, bunu eyleme ve sonuçlara dönüştürmek için koçluk almayı hayatlarının bir parçası haline getirmelidirler.

Bu neden-sonuç ilişkisi ile geleceğin geçmişe etki etmesine neden olur. Prefrontal bölge "beynin birçok bölgesi ile bağlantı kurarak, gereken kararları bugün alır ve istenilen geleceğe ulaşmak için harekete geçer; yani gelecek geçmişe etki eder.

Kariyerinde nasıl ilerlersin? İçinde bulunduğun sıkışmışlıktan nasıl çıkarsın? Sana nasıl yardımcı olabilirim.